ณ บ้านหลังน้อยอบอุ่น แสนสุขใจ กลางทุ่งหญ้าสีเขียวสด มีหนูตะเภาตัวน้อยน่ารัก ชื่อว่า น้องหนาม อาศัยอยู่กับแม่ตะเภาแสนดี

เช้าวันหนึ่งสดใส แม่ตะเภาออกไปหาอาหารแสนอร่อย น้องหนามเล่นลูกแก้ววิเศษที่แม่ให้เป็นของขวัญวันเกิด ลูกแก้วกลมสวย สีรุ้งระยิบระยับ น้องหนามชอบใจมาก

น้องหนามกลิ้งลูกแก้วไปมา เอ๊ะ! ลูกแก้วหายไปไหน? น้องหนามหาลูกแก้วทั่วบ้าน แต่ก็หาไม่พบ น้องหนามใจหาย กลัวแม่ดุ

ไม่นาน แม่ตะเภา กลับมาพร้อมอาหารมากมาย “วันนี้แม่ได้ ผลไม้แสนอร่อยมาฝากเพียบเลยจ้ะ” น้องหนามได้ยิน แต่กลับไม่ดีใจ เพราะกลัวแม่ดุเรื่องลูกแก้วหาย

แม่ตะเภาสังเกตเห็นว่า น้องหนามดูเศร้า ไม่ร่าเริงเหมือนทุกวัน จึงถามด้วยความเป็นห่วง “มีอะไรหรือเปล่าจ๊ะลูก ทำไมวันนี้หนูดูเงียบจังเลย”

“ปะ..เปล่าครับแม่ ไม่มีอะไรครับ” น้องหนาม ตอบเสียงเบา พร้อมกับก้มหน้า ไม่กล้าสบตาแม่ “วันนี้น้องหนามอยากกินอะไรเป็นพิเศษไหมจ๊ะ” แม่ตะเภาถามด้วยความรัก

“ไม่เป็นไรครับแม่ น้องหนามไม่หิว ขอตัวไปเล่นข้างนอกก่อนนะครับ” พูดจบ น้องหนามก็วิ่งออกจากบ้านไปทันที ปล่อยให้แม่ยืนงงอยู่คนเดียว

น้องหนามนั่งเศร้าอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ น้ำตาไหลพราก “ฮือๆๆ ลูกแก้วของแม่หายไปไหนนะ แม่จะต้องเสียใจมากแน่ๆ เลย” ยิ่งคิด น้องหนามก็ยิ่งเสียใจ

ทันใดนั้น มีผีเสื้อตัวน้อย บินผ่านมาเห็นน้องหนามร้องไห้ จึงบินเข้ามาถามด้วยความเป็นห่วง “ทำไมหนูถึงร้องไห้ล่ะจ๊ะ” น้องหนามสะดุ้ง ตกใจ

น้องหนามเล่าเรื่องทั้งหมดให้ผีเสื้อฟัง ผีเสื้อส่ายหัวเบาๆ แล้วพูดว่า “ไม่ควรโกหกนะจ๊ะ แม่ต้องเข้าใจแน่นอน ลองไปคุยกับแม่ดูสิจ๊ะ” น้องหนามคิดตาม

น้องหนามวิ่งกลับบ้าน ด้วยความรู้สึกผิด และตัดสินใจเล่าเรื่องทั้งหมดให้แม่ฟัง “แม่ครับ น้องหนามทำลูกแก้วหาย น้องหนามขอโทษ ฮือๆๆ”

แม่ตะเภาโอบกอดน้องหนามไว้ ด้วยความรัก และพูดว่า “ไม่เป็นไรจ้ะลูก แม่ไม่โกรธ ของหายหาใหม่ได้ แต่การโกหกไม่ดีนะจ๊ะ”

“ครับแม่ น้องหนามสัญญาว่า จะไม่ทำอีกแล้วครับ” น้องหนามรู้สึกดีใจ ที่ได้สารภาพความจริง แม้จะโดนดุ แต่ก็รู้สึกสบายใจกว่าเยอะเลย