Bir zamanlar, güzel bir ilkokul vardı. İlginç bir şey vardı, sınıflarında özel yeteneklere sahip çocuklar vardı. Bunlardan biri de Ali'ydi. Ali, herkesin sevdiği bir çocuktu ama bazı durumlarda diğer çocuklar kadar başarılı olamıyordu çünkü Ali, disleksi adı verilen bir durumla yaşıyordu. Ali, harfleri bazen karıştırıyor ve kelimeleri yanlış okuyordu. Bu, onun okulda bazı güçlükler yaşamasına sebep oluyordu. Sınıfta diğer çocukların hepsi hızlıca okuyor ve yazıyorlarken, Ali daha yavaştı ve bazen kelimeleri doğru telaffuz etmekte güçlük çekiyordu.
Fakat Ali'nin disleksisi yalnızca bir güçlük değildi. Aynı zamanda onun güçlü yönlerini fark etmesine yardımcı oldu. Ali, hikaye anlatmayı çok seven ve yaratıcı bir çocuktu. Her gece, kendi hikayelerini hayal eder ve en sevdiği şeyleri çizmek için kalemini kullanırdı. Bir gün, Ali'nin sınıf öğretmeni Bayan Elif, disleksi hakkında bir konuşma yaptı. Ali, kendi hikayesini ve diğer arkadaşlarının hikayelerini paylaşma fırsatını buldu. Öğretmen, Ali'nin disleksiyle yaşadığı güçlükleri ve bunların üstesinden gelmek için neler yaptığını anlattı.
Ali, disleksinin ona sadece okuma ve yazma konusunda güçlükler getirmediğini öğrenmişti. Bu durumun aynı zamanda melek gibi bir yanı olduğunu da öğrendi. Arkadaşlarının ve öğretmeninin yardımıyla, Ali disleksiyi bir süper güç olarak görmeye başladı. Ali'nin öğretmeni, ona özel teknikler öğretti ve farklı öğrenme yöntemleri denemesini sağladı. Mesela, harfleri ve kelimeleri hatırlamak için oyunlar oynadılar. Ali, renkli kalemler ve çeşitli yazı tipleri kullanarak okumayı ve yazmayı daha eğlenceli hale getirdi.
Ali'nin sınıf arkadaşları da ona destek oldu. Onu asla alay etmeyerek ve sabırlı bir şekilde onunla birlikte çalıştılar. Ali, arkadaşlarına disleksi hakkında anlattıkları ve daha iyi anlaşmaları için onlara teşekkür etti. Ali, disleksi konusunda bilinçlenen diğer öğrencilere ve ailelerine yardım etmek istediğini fark etti. Okulda bir toplantı düzenledi ve disleksinin ne olduğunu ve nasıl desteklenmesi gerektiğini anlattı. Herkes ona hayranlıkla ve ilgiyle dinledi ve disleksi hakkında daha fazla öğrenmek istediler.
Sonunda, Ali ve sınıf arkadaşları disleksi hakkında bilgili hale geldi ve daha iyi anladı. Ali, disleksinin bir engel olmadığını ve bunun onu başkalarının yanında farklı kıldığını anladı. Artık yetenekleri ve yaratıcılığıyla gurur duyuyordu. Ali, hala okulda bazı zorluklarla karşılaşsa da disleksiyi bir üstünlük olarak kabul etti. Kendi hikayelerini yazmaya ve arkadaşlarıyla paylaşmaya devam etti. Diğer çocuklara, disleksiye sahip olmanın hayal gücünü ve yaratıcılığı nasıl besleyebileceğini anlattı.
Ve böylece, Ali ve arkadaşları disleksiyle yaşamanın ne demek olduğunu öğreniyor ve farkındalıkları sayesinde birbirlerine destek oluyorlardı. Artık okulda herkes disleksi konusunda daha anlayışlı ve yardımcı oluyordu. Ali ve arkadaşları, diğer insanlara disleksi hakkında bilgi vermek, anlayış ve sevgi göstermek için büyük bir adım atmışlardı. Sonunda, disleksi hakkında daha fazla insanın bilgi sahibi olmasını sağlayacaklarından emin olabilirlerdi. Ve böylece, Ali ve arkadaşları, hayatlarının ilerleyen dönemlerinde diğer insanlara ilham vermeye ve disleksi hakkında farkındalık yaratmaya devam ettiler.
