Isang araw, may batang lalaki na nagngangalang Mateo. Si Mateo ay isang malikot na bata na palaging naglalaro sa bukid. Isang hapon, habang naglalakad siya sa kanyang bukid, nadatnan niya ang isang lumang kastilyo. Ang kastilyo ay puno ng bahay-bahayan at mga intrumento ng pagluluto. Kasabay ng kanyang paglakad, nakarinig siya ng malungkot na hiyaw mula sa kastilyo.

Nagtungo si Mateo sa kastilyo upang alamin kung mayroong nangyayaring hindi maganda. Ngunit pagkabukas niya ng pintuan, wala ni isang tao sa loob. Tumungo siya sa kitchen at napansin ang isang puting aso na nakatali sa isang poste. Napaisip si Mateo kung bakit naririnig niya ang malungkot na hiyaw kanina.

Agad na sinalubong siya ng aso na tila kumakaway sa kanya. Tinanggap ito ni Mateo bilang imbitasyon na i-liberate mula sa pagkakatali nito. Bilang pasasalamat, ang aso ay nagturo kay Mateo ng paborito niyang laro.

Habang naglalaro sila, nagtatalo sila kung sino ang mas magaling. Ngunit sa sobrang saya, hindi na nila namalayang oras na pala. Nang maupo sila sa isang upuang may tuntunin, nasulyapan nila ang isang misteryosong kwadro sa may pader. Mabilis silang tumayo at lumapit sa kwadro upang masilayan ang natatagong sikreto nito.

Napaisip sila at nagtulungan upang makuha ang tunay na pagpapahalaga sa isa't isa. Nagkaroon sila ng inspirasyon na maitayo ang kanilang sariling kastilyo at gawing masaya ang ibang mga bata tulad nila. Sa tulong ng kaniyang kaibigan na aso, natuklasan ni Mateo ang sikreto ng kastilyo. Iyon ay ang pagmamahal at pag-aalaga.

Matapos ang ilang araw ng paggawa, natapos din nila ang kanilang kastilyo. Lahat ng mga batang nakita ang malamig na kastilyo ay naligayahan. Si Mateo at ang kastilyo ng alala ay nagbigay ng kasiyahan sa lahat. Ito ay patunay na ang pag-ibig at pag-aalaga ay ang pinakamahalagang bagay sa mundo. Sa tuwing may inaakay na bata ang kanyang magulang sa kastilyo, nagkakaroon sila ng magandang alaala kasama si Mateo.